logo
Adolf Hitler podczas narady. Fot. picryl.com
Test ikony
Reklama.

Historia II wojny światowej cały czas pełna jest tajemnic i niewyjaśnionych zdarzeń. Na przykład wielu historyków przez dziesiątki lat próbowało się dowiedzieć czegoś więcej na temat największego tyrana i zbrodniarza wojennego tamtych czasów – Adolfa Hitlera. Jednym z tych badaczy jest Christopher Macht, autor wielu książek poświęconych II wojnie światowej, w tym kilku bezpośrednio niemieckiemu Führerowi.

Tym razem Macht przygotował dla swoich czytelników coś szczególnego. Autor wszedł w posiadanie dzienników Adolfa Hitlera – niezwykle ciekawego źródła historycznego.

W środku gmachu, w którym na każdym kroku panowała wszechobecna wilgoć, mnóstwo było nadkruszonego betonu, szczurów i resztek po szybach wentylacyjnych. Uwagę Polaka przykuł właśnie jeden z nich. Z czystej ciekawości postanowił włożyć do niego głowę. Ku swojemu zaskoczeniu zauważył, że w pewnym miejscu osypało się mnóstwo gruzu. Stworzył on niewielki kopczyk, spod którego wystawał zakurzony pakunek. Polak był pewien, że obok szybu, a może nawet w szybie, wybudowano skrytkę, która na skutek ciągłego niszczenia budynku i jego wcześniejszych bombardowań przypadkowo została uszkodzona i odkryta. Jego oczom ukazało się niezwykłe znalezisko, wtedy jednak nie wiedział jeszcze, jak bardzo jest ono cenne. W szybie spoczywał bowiem nietknięty pakunek, zawinięty w stare wydania „Völkischer Beobachter”. Polak wziął zawiniątko w ręce i schował je do kieszeni płaszcza. Dopiero po powrocie do domu postanowił je odpakować. Dwadzieścia lat później rozegrał się dramat. Żona wspomnianego polskiego żołnierza ciężko zachorowała, a ratunkiem było kosztowne leczenie. Pakunek odkupił więc pewien człowiek, który po latach, po lekturze "Spowiedzi Hitlera" mojego autorstwa, postanowił się z nim rozstać i przekazać go mnie. Co było w środku? To, co przeczytacie Państwo na dalszych stronach. Tak, to dzienniki Hitlera!

Christopher Macht

autor książki "Adolf Hitler. Mój dziennik"

Macht po raz kolejny przełamuje konwencję i odchodzi od nudnych historycznych tomiszczy przedstawiając fakty o II wojnie światowej w sposób przejrzysty oraz, co najistotniejsze, bardzo ciekawy.

Pozwala czytelnikowi zobaczyć, co mogło tkwić w głowie Adolfa Hitlera. O czym mógł myśleć, kiedy jego wojska zajmowały Austrię lub jakie miał przemyślenia po nieudanym ataku na jego życie.

Dla każdego Polaka bardzo istotny będzie także fragment, w którym Hitler opisuje swoje wrażenia po rozpoczęciu II wojny światowej i ataku na Polskę.

Za mną wielki dzień. Ale nie tylko za mną. Właśnie rozpoczęło się najważniejsze wydarzenie w historii świata. Wydarzenie, na które przygotowywałem się długo. Jednak przyszedł już moment, w którym nie miałem zamiaru dłużej czekać i postanowiłem wzniecić iskrę mającą sprawić, że zapłonie cały świat. W tym celu dokonałem kilka prowokacji. Między innymi przebrałem grupę żołnierzy w cywilne ciuchy, po czym nakazałem im zrobić napad na niemiecką radiostację ulokowaną w Gliwicach. Rozkaz ten został wykonany we czwartek 31 sierpnia 1939 roku o godzinie 20.00. Zaraz potem, o godzinie 22.30, niemieckie rozgłośnie ogłosiły, że za wszystkim stali nasi sąsiedzi – Polacy. Miał to być dowód polskich prowokacji w stosunku do Trzeciej Rzeszy. Dzień później, w piątek 1 września 1939 roku o godzinie 4.45, wojska Trzeciej Rzeszy rozpoczęły realizację „Fall Weiss” – planu uderzenia na Polskę. Miało ono zostać przeprowadzone ze wszystkich możliwych stron, bez wcześniejszego wypowiadania wojny. Założenie było proste. Atakujemy, stosując Blitzkrieg, czyli wojnę błyskawiczną. Teraz już nie było odwrotu. Właśnie rozpoczęła się druga wojna światowa! A Trzecia Rzesza ze mną na czele postanowiła przejąć władanie nad Europą, a może i nad całym światem! Nadszedł mój czas. A więc wojna!

Chrostopher Macht

"Adolf Hitler. Mój dziennik"

Ale w "Moim dzienniku" podejmowane są też pomniejsze tematy. Na przykład: czy wiedzieliście, że Adolf Hitler został w listopadzie 1939 roku okrzyknięty przez amerykańskich studentów z Princeton w artykule zamieszczonym w "The New York Times" mianem "największej żyjącej osoby"?

Jest mi niezmiernie miło, że tak się właśnie zdarzyło. Nie sądziłem, że amerykańscy studenci mają o mnie aż tak dobre zdanie, tym bardziej że z tego artykułu wynika, że oddano na mnie dziewięćdziesiąt trzy głosy. Kolejny w rankingu znalazł się Albert Einstein z dwudziestoma siedmioma głosami, a ostatni – z piętnastoma głosami – był Neville Chamberlain. Kto by pomyślał, że podziw dla mojej osoby będzie za oceanem aż tak wielki!

Christopher Macht

"Adolf Hitler. Mój dziennik"

Ale to nie wszystko. W "Moim dzienniku" znajdziecie także odpowiedzi na pytania o życie osobiste i uczuciowe Adolfa Hitlera. W jednym z wpisów niemiecki dyktator wprost stwierdza, że "boi się kobiet".

Niestety nie mam szczęścia do płci przeciwnej. Wystarczy, że okażę drobne zainteresowanie jakiejś kobiecie, by ta wyciągnęła zbyt daleko idące wnioski. Momentami aż boję się cokolwiek mówić. Ostatnio nieopatrznie powiedziałem komplement żonie pewnego generała. Ta w odpowiedzi, kilka minut później zaczepiła mnie w ustronnym miejscu i zapytała rozerotyzowanym głosem: – Kiedy to zrobimy? Ja już naprawdę zaczynam się bać kobiet! I to pewnie dlatego na swoim biurku mam stos listów miłosnych, adresowanych właśnie do mnie.

Christopher Macht

"Adolf Hitler. Mój dziennik"

Książka "Adolf Hitler. Mój dziennik" jest niezwykłą ucztą historyczną, która zaserwowana została w nowym i bardzo ciekawym wydaniu. Każdy, kto jest znudzony historią jako zbiorem suchych faktów, powinien sięgnąć po tę pozycję, która już jest dostępna w księgarniach.

logo

Artykuł powstał we współpracy z wydawnictwem Bellona